به نقل از «تسنیم»

رمانی عاشقانه با محوریت امام جواد (ع) که به چاپ چهلم رسید / بودجه جشنواره‌ها بر تولید آثار ادبی و هنری سایه انداخته

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۷۸۳۰۰

نویسندگان نام‌آشنای ادبیات دینی و خالق رمان «مرا با خودت ببر» با محوریت امام جواد علیه السلام، از دلایل کمبود تولید آثار هنری با محتوای دینی در کشور سخن می گوید. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار دین خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام مظفر سالاری از نویسندگان نام‌آشنای ادبیات دینی در بین اهالی قلم است. وی متولد سال 1341 در یزد است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حجت السلام سالاری برای کتاب «نیمه شبی درحله » درسال 83 نامزد ﮐﺘﺎب ﺳﺎل جمهوری اﺳﻼﻣﯽ و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﮐﺘﺎب ﺳﺎل وﻻﯾﺖ و همچنین برگزیده ﮐﺘﺎب ﺳﺎل «ﺳﻼم ﺑﭽﻪ­ها» و «پوپک» شد. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺪﻣﺎت ﻓﺮهنگی، ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺗﺪرﯾﺲ داﺳﺘﺎن، طﯽ ﺳﺎل‌ها، در دهمین ﮐﻨﮕﺮه ﺷﻌﺮ وﻗﺼﻪ طﻼب، ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه وﯾﮋه ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه است. سالاری نخستین روحانی فیلمنامه نویس کشور است و در سال 1375 فیلمنامه‌ای با مضمون دینی تدوین کرد که در آن زمان نمره "الف" آثار سینمایی را از آن خود کرد. «دعبل و زلفا»، «رؤیای نیمه شب»، «درون مایه‌ها و دست­‌مایه های نمایش قرآنی»، « قایق راندن به اقیانوس»، « قصه­‌های من و ننه آغا» و «گشایش داستان» از آثار اوست.

اما از جمله آثاری که بسیار مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت و به چاپ چهلم خود رسید، کتاب «مرا با خودت ببر» است که انتشارات «به نشر» آن را چاپ کرد. این کتاب داستان زندگی و زمانه امام جواد علیه‌السلام است. کتاب، رمانی پرحادثه است که در دوران امام جواد علیه السلام روایت می‌شود. این رمان داستانی عاشقانه دارد و درباره سه شخصیت بزرگ تشیع در دوره امام جواد علیه السلام گفتگو می‌کند. «مرا با خودت ببر» قصه مرد جوانی به اسم ابراهیم است که عاشق دختری در دمشق شده است. ابراهیم با اعتبار پدر مرحومش کسب و کاری در شهر دمشق دارد، تمام فکر او درگیر دختری به‌نام «آمال» است و تمرکزش را به‌هم ریخته است، او حتی قصد دارد بهترین پیشنهاد کاری رفیق تجاری پدرش را رد کند. آمال در محله‌ای فقیر نشین زندگی می‌کند و پدر و مادرش را از دست داده و با عمویش که فردی رباخوار است زندگی می‌کند. او دست فروشی می کند و از این طریق خرج زندگی خود را تهیه می‌کند تا مجبور نباشد از عمویش پولی بگیرد. داستان «مرا با خودت ببر» در عصر امام جواد (ع) رخ می‌دهد و سایه زندگی آن امام برای مخاطب جوان نوشته شده است. کتاب روایتی دقیق از وضعیت اجتماعی و اقتصادی آن زمان است.

ما با این نویسنده و پژوهشگر متون دینی به بهانه ایام ولادت با سعادت امام جواد علیه السلام به گفت و گو نشستیم تا ضمن جویا شدن از انگیزه این نویسنده بابت نوشتن رمانی با محوریت امام جواد علیه‌السلام، درباره علت‌های رکود هنرهای دینی صحبتی داشته باشیم.

وی می گوید وقتی «دعبل و زلفا» را نوشتم،‌ دوستان پیشنهاد دادند رمانی درباره امام جواد علیه السلام بنویسم تا نوجوانان بیشتر با آن حضرت آشنا شوند. خودم هم سالها بود که سوژه ای داشتم که قصد داشتم با محوریت امام جواد علیه السلام باشد، اما توفیق حاصل نمی شد تا اینکه یک بیماری سختی برایم پیش آمد. در اتاق عمل متوسل به ثامن الحجج امام رضا علیه السلام شدم و به ایشان عرضه داشتم قصد دارم رمانی با محوریت فرزندتان بنویسم. در نهایت عمل با موفقیت انجام شد و پس از بهبودی، 6 ماه را صرف تحقیق درباره ویژگی زمانه امام جواد علیه السلام و فرمانروایان آن زمان و ویژگی های بغداد و شام و ... کردم. سپس 6 ماه هم صرف نگارش شد. آنچه را که از مناقب و ویژگی و جلسات و ارتباطات آن حضرت بود جمع آوری شد. به ذهنم رسید برای خیلی از نوجوانان مطرح است که چطور ممکن است امام جواد در سن کودکی امام باشد. در این راستا به مجالسی پرداختیم که امام به پرسش های علمی پاسخ می دهند. از دیگر سو کراماتی را از آن حضرت نقل کردیم تا ارتباط ایشان با آنچه را که در ماوراء است و منشأ غیبی دارد،‌ برای  مخاطب واضح شود. هدفمان این بود که به این نکته برسیم امام جواد علیه السلام به عنوان حجت الهی، کارهایی انجام می دهند که از دست هر کسی بر نمی آید. در مجموع، طوری پیش رفتیم که شأن داستان حفظ شود. طوری نوشتیم که خواننده حس نکند کرامات گویی می کنیم. مخاطبان ضمن اینکه داستان جذابی را مطالعه می کنند، با گوشه هایی از زندگانی حضرت هم آشنا می شوند.

رمانی که بناست سریال شود

حجت الاسلام سالاری با تأکید بر اینکه باید در فضای هنری و ادبی بستری باشد تا مخاطب بتواند کرامات اهل بیت را به بهترین شکل ممکن درک کند،‌ گفت: در حال حاضر قصد دارند بر اساس یکی از رمان‌هایم به نام «رؤیای نیمه شب» یک فیلم بسازند که ظاهراً برای ماه رمضان امسال یا سال بعد آماده می شود. این کتاب درباره تشرف ابوراجح حمامی به حضور امام زمان عج الله تعالی فرجه است.

روایت یک «روحانی نقاش صاحب سبک» از تلاش‌هایش برای استفاده حوزه علمیه از ظرفیت هنر + عکس آثار

اهمیت شناخت متون دینی در کنار شناخت داستان

وی افزود‌: در این فضا، اتفاقی که افتاده این است که خیلی ها وقتی سراغ متون دینی می آیند، ممکن است افراد متدین و آشنا به متون دینی باشند و قدرت پژوهش زیادی داشته باشد و به مصادر دسته اول رجوع کنند، اما داستان ندانند. کسی که می خواهد داستان بنویسد، باید داستان را بشناسد. متأسفانه دیده شده هنرمندی که قصد دارد روایت داستانی بنویسد و یا نمایشنامه و انیمیشنی بسازد، با داستان آشنا نیست. یعنی توانایی ندارد آنطور که شایسته است داستان را برای روایت کرامت و منقبت عترت به کار بگیرد؛ در واقع فرد داستان نویس خوبی است، اما اطلاعی از متون دینی ندارد. عکس آن هم وجود دارد. آشنا به متون دینی است، اما نمی تواند داستان پردازی کند. لازمه اش این است که هنرمند هم شناخت خوبی از متون دینی داشته باشد و هم داستان را به خوبی بشناسد. این مسئله حتی در یک کار گرافیکی این شرط وجود دارد. از این نکته هم غافل نشویم که داستان نویس حتماً نباید فرم هنری بداند و یا هنرمند حتماً نباید با محتوای دینی آشنا باشد بلکه متخصصین هر حوزه باید خلأها را جبران کنند. سینمای ما نیاز به فیلمنامه های عالی دارد که یکی از پیش نیازهایش این است که با داستان آشنا باشند.

سالاری ادامه داد: در داستان دو مشکل داریم: چی بگم و چطور بگم؟ «چی بگم» یعنی موقعیت تاریخی را در نظر می گیرید. بعد باید به این پرداخت که داستان چطور روایت شود تا به حداکثر تأثیر خود برسد و کاملاً حس زیبایی شناختی مخاطب را راضی کند.

این مقدار از آثار دینی پاسخگوی نیاز روز جامعه نیست

وی در پاسخ به این سؤال که چرا حوزویان نسبت به کارهای ادبی و هنری اهتمام ویژه ندارند، گفت: اتفاقاً‌ حوزویان پژوهشگران و نویسندگان خوبی هم دارند. جایی که باید بین هنرمندان و داستان نویسان پیوند برقرار کند، مؤسسات و مراکز فرهنگی هستند. هرچند اتفاقات خوبی در فضای ادبی و هنری در بستر حوزه می افتد، منتها کند است. حوزه علمیه قم طی 40 سال گذشته آموزش هایی در شاخه های ادبی و هنری برای طلاب و غیر طلاب داشته است. در بین طلاب، هنرمندان و اهل ادبیات داریم، منتها باید بیش از اینها کار کنیم و هنرمند و نویسنده تربیت کنیم. این مقدار از تولید آثار دینی جوابگو نیستند.

بودجه کارهای جشنواره ای بر تولید آثار ادبی و هنری سایه انداخته است

این نویسنده ادبیات دینی با انتقاد از وضعیت نویسندگی در کشور گفت: متأسفانه گاهی بعضی از مراسم ها و نمایش ها و همایش ها سایه بر اولویت ها می اندازد. به جای اینکه بیشتر بودجه ها صرف تولید آثار هنری و ادبی شود،‌ صرف همایش ها و جشنواره ها و تبلیغات این مراسم ها می شود. بنابراین بودجه ها در جای خودش استفاده نمی شود.

نویسندگی هنوز در کشورمان شغل محسوب نمی شود

وی افزود: هنوز که هنوز است، به نویسندگی به عنوان شغل دیده نشده است. وزارت ارشاد باید حداقل 100 نفر از نویسندگان را زیر بال و پر خودش بگیرد و حقوق ماهانه دهد. منِ نویسنده رمانی که باید یک سال بنویسم، هزینه دارد. این هزینه ها را چه کسی باید تأمین کند. بعد که مطلب آماده می شود، ناشر تحویل می گیرد و چند مدت در نوبت انتظار می ماند بعد هم که چاپ می شود، حق من نوعی 10 میلیون می شود. الان نویسندگی به گونه ای است که باید در اوقات فراغت بنویسیم. از این جهت اکثر نویسندگان ما شغل دوم شان نویسندگی است. با وجود  تلاش هایی که می شود و خدماتی که به نویسندگان و شعرا و هنرمندان داده می شود، باز هم این میزان کافی نیست.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: رمان دینی امام جواد ع امام جواد ع امام جواد علیه السلام محوریت امام جواد مرا با خودت ببر ادبی و هنری تولید آثار متون دینی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۷۸۳۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی برابر با زیارت امام حسین (ع) است؟

حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، کارشناس مذهبی درمورد عظمت زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه بیان کرد: مهم‏ترین نشانه عظمت معنوى و مقامات باطنى حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه، برابرى فضیلت زیارت مزار آن بزرگوار، با فضیلت زیارت سیّد الشهدا است.

شیخ المحدّثین، صدوق؛ از محمّد بن یحیى عطّار - که یکى از اهالى رى است - این‌گونه نقل کرده است که خدمت امام هادى علیه السلام رسیدم. ایشان فرمودند: «کجا بودى؟».

گفتم: حسین بن على علیه السلام را زیارت کردم. امام هادى علیه السلام فرمودند:

«أما إنَّک لَوزُرتَ قَبرَ عَبدِ العَظیمِ عِندَکُم کُنتَ کَمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِىٍّ.» «بدان که اگر قبر عبد العظیم را در شهر خودتان زیارت کنى، مانند کسى هستى که حسین بن على را زیارت کرده باشد.»

معنای برابرى زیارت حضرت عبد العظیم حسنی (ع) با زیارت حرم حضرت سید الشهدا (ع)

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: مسئله این است که آیا بر اساس حدیثِ یاد شده، زیارت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه به طور مطلق مى‏تواند جایگزین زیارت امام حسین علیه السلام شود و یا در شرایط خاصى، از چنین فضیلتى برخوردار است؟ 

بى‏‌تردید، مقصود امام هادى علیه السلام در حدیث یاد شده، این نیست که از فضایل زیارت امام حسین علیه السلام بکاهند و یا در بیان فضیلت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه مبالغه نمایند.

بنابراین، در پاسخ به سؤالى که مطرح شد، مى‏توان گفت: برابرى فضیلت زیارت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه و امام حسین علیه السلام مقید است به فضاى سیاسى ویژه‏اى که پیروان اهل بیت علیه السلام در آن مقطع تاریخى زندگى مى‏کردند. زیرا زمانى بود که اختناق شدیدى جهان اسلام را فرا گرفته بود و جامعه تشیّع در دوران زمامدارى افرادى مانند: متوکّل، مُعتَز و معتمد عباسى، سخت‏ترین دوران‏هاى تاریخىِ خود را سپرى مى‏‌کرد.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی گفت: در چنین شرایطى، امام هادى علیه السلام به منظور پیشگیرى از خطرهایى که از طرف حکومت‏هاى وقت، شیعیان را تهدید مى‏کرد، فضیلت زیارت حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام را با زیارت امام حسین علیه السلام برابر دانسته اند. به تعبیرى روشن‏تر، زیارت حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام براى کسانى که آمادگى خطرپذیرى براى زیارت امام حسین علیه السلام را داشته باشند، پاداشى معادل زیارت آن حضرت علیه‌السلام را دارد و حرم حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام شعبه‏اى از حرم سید الشهدا علیه السلام است و این خود، فضیلتى بزرگ و حاکى از جایگاه بلند حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه نزد اهل بیت علیه السلام و عظمت معنوى ایشان است.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: برابرى فضیلت زیارت حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه با زیارت سید و سالار شهیدان علیه السلام هر چند در شرایط ویژه، بى‏تردید بدون حکمت نیست و شاید نتوان به حکمت آن پى برد؛ لیکن راز و رمز این فضیلت بزرگ را باید در شخصیت علمى، عملى و جهادى آن بزرگوار، جستجو کرد.

در میان امامزادگان، شخصیت‏هاى بزرگى وجود دارند؛ امّا در باره هیچ یک از آنها نقل نشده و حداقل به ما نرسیده است که زیارتش با زیارت حضرت سید الشهدا علیه السلام برابرى کند.

عرضه دین بر امام هادی علیه‌السلام 

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی اظهار کرد: این احادیث بیانگر عظمت والای حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه است ولی نکته‌ای که در زندگی ایشان بسیار جای تأمل و دقت نظر دارد این است که روزی این «امام زاده مجتهد محدث کبیر» به محضر امام هادى علیه وآله رسید. 

وقتى نگاه ایشان افتاد، فرمودنذ: «مَرحَباً بِکَ یا أبَا القاسِمِ! أنتَ وَلِیُّنا حَقّاً» «خوش آمدى، اى ابوالقاسم! تو حقیقتاً دوست ما هستى».

گفتم: اى پسر رسول خدا! مایلم دینم را به شما عرضه کنم، اگر مورد پسند بود، بر آن ثابت باشم تا خداوند عزوجل را ملاقات کنم.

امام علیه السلام فرمودند: «اى ابو القاسم، عرضه کن»؛ و بعد حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام همچون طفلی که به مکتب رفته باشند به محضر امام علیه السلام نشستند و به عقاید خویش درباره اصول و فروع دین پرداختند. 

گفتارش که تمام شد. در این هنگام، امام هادى علیه السلام فرمودند «اى ابوالقاسم! به خدا سوگند، این [عقاید]، دین خداست که آن را براى بندگانش برگزیده است. پس بر آن، ثابت قدم باشید.

خداوند، تو را بر عقیده ثابت در زندگى دنیا و آخرت پایدار بدارند!». 

به کارشناس دینی مراجعه کنیم

این کارشناس مذهبی یادآور شد: ‏ این کار یعنى مراجعه به کارشناسان دین که ریشه قرآنى دارد. 

خداوند متعال در دو آیه، مردم را به آنان ارجاع فرموده اند: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؛» «اگر نمى‏دانید، از آگاهان بپرسید.»

حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه از نظر علمى، یکى از بزرگ‏ترین محدّثان و فقها بوده و از نظر سنّى، تقریباً دو برابر امام هادی علیه‌السلام سن داشته اند. اما می‌خواهند به ما بیاموزند که‌ای انسان به علم خود و به اصطلاح، به چند کلمه مغرور نشو. لذا، شایسته است وقتى انسان دیندار به محضر دین‏شناس بالاتر از خود مى‏رسد، براى تأیید و یا تکمیل معارف دینى خود اقدام نماید.

این بهره‏‌گیرى از نظریه کارشناسان دینى، زمینه‏ساز ثبات و پایدارى انسان در دیندارى است.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت